ποιμνιοβοσκή

η, Ν

1. νομή, βόσκηση ποιμνίων

2. τόπος κατάλληλος για τη νομή ποιμνίων

3. φρ. «αδίκημα ποιμνιοβοσκής»

(νομ.) το αδίκημα τής βλάβης που προκαλείται σε αγροτικό κτήμα από ποίμνιο το οποίο δεν ανήκει στον κάτοχο τού κτήματος αλλά σε άλλον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ποίμνιον + βοσκή. Η λ. μαρτυρείται από το 1833 στους Ελληνικούς Κώδικες].